برنامه ریزی شهری
علی اکبر سالاری پور؛ بنیامین حسن زاده باغی؛ سحر نظری
چکیده
محلهها جزئی جدایی ناپذیر از ساختار زندگی اجتماعی شهروندان هستند و با وجود نیازهای مختلف انسان در محلات شهری، باید در برنامهریزیهای شهری از رویکرهای جدیدی استفاده نمود که شهرسازی انسانگرا یکی از آنهاست. این پژوهش با تکیه بر روشهای کمی و توزیع پرسشنامه میان شهروندان به دنبال سنجش میزان تحقق مولفههای رویکرد انسانگرا در ...
بیشتر
محلهها جزئی جدایی ناپذیر از ساختار زندگی اجتماعی شهروندان هستند و با وجود نیازهای مختلف انسان در محلات شهری، باید در برنامهریزیهای شهری از رویکرهای جدیدی استفاده نمود که شهرسازی انسانگرا یکی از آنهاست. این پژوهش با تکیه بر روشهای کمی و توزیع پرسشنامه میان شهروندان به دنبال سنجش میزان تحقق مولفههای رویکرد انسانگرا در محلات ناسار و ارم شهر سمنان به عنوان محلات قدیم و جدید شهری انجام شدهاست. نتایج مطالعه نشان میدهد که تفاوت معناداری در میزان تحقق مولفههای رویکرد انسانگرا در سطح محلات ناسار و ارم وجود دارد و بر خلاف ذهنیت موجود در انسانگراتر بودن محلات قدیمی، میزان رضایت ساکنین از مولفههای رویکرد انسانگرا در محله ارم مطلوبتر از محله ناسار است و نشان دهنده توجه اندک مدیریت شهری به محلات قدیمی در برنامهریزیهای شهری است. همچنین مدل ساختاری مسیری پژوهش، نشان میدهد، مولفه «امنیت و ایمنی» بیشترین تاثیر را بر میزان تحقق رویکرد انسانگرا دارد.
