نوع مقاله : مطالعه موردی
نویسنده
دکترای جغرافیا و برنامهریزی، مدرس گروه مهندسی معماری دانشگاه بناب، بناب، ایران
چکیده
مفهوم شهر خلاق میانهاندام از توجه به ابعاد منحصربه‌فرد انسانی و محیطی این شهرها ناشی می شود که به دلیل جدید بودن موضوع، نیازمند تحلیل بیشتر به برای شناسایی پیشران های کلیدی است. هدف پژوهش حاضر، شناسایی و تحلیل پیشران های کلیدی در شکل گیری شهرهای خلاق میانه اندام بناب است. نوع تحقیق کاربردی و ازنظر ماهیت تحلیلی- اکتشافی است. برای استخراج متغیرها، از 98 کارشناس و برای تحلیل متقاطع، از 40 خبره استفاده شد. مؤلفه‌های شناسایی‌شده، 10 معیار اصلی، 16 زیر معیار و 106 متغیر است. برای تجزیه‌وتحلیل داده ها، از روش های ترکیبی پنل خبرگان، اﺛﺮات ﻣﺘﻘﺎﻃﻊ و نرم افزار MICMAC استفاده شد. یافته ها نشان داد که وضعیت سیستم شهر خلاق در بناب ناپایدار است. همچنین 14 پیشران کلیدی، بیشترین مقدار تأثیرگذاری مستقیم و غیرمستقیم بر خلاقیت شهری بناب داشتند که از این تعداد، شش پیشران مربوط به طبقه خلاق و سه پیشران مربوط به زیرساخت های خلاق بوده است.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
ابوالقیسی رودسری، الهه. (1393). برنامهریزی شهری با رویکرد شهر خلاق در شهرهای کوچک و میانی، مطالعه موردی: شهر رودسر. پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران، تهران.
آفتاب، احمد؛ نظم فر، حسین؛ غفاری گیلانده، عطا؛ و موسوی، میر نجف. (1396). برنامهریزی و تدوین راهکارهای تحقق شهرهای خلاق در ایران مطالعه موردی: شهر ارومیه، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، 32(4)، 188-209.
ﺑﻬﺸﺘﯽ، محمدباقر؛ و زاﻟﯽ، نادر. (1390). ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﻋﻮاﻣﻞ ﮐﻠﯿﺪی ﺗﻮﺳﻌﻪ منطقهای ﺑﺎ روﯾﮑﺮد برنامهریزی ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ ﺳﻨﺎرﯾﻮ (ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﻣﻮردی اﺳﺘﺎن آذرﺑﺎﯾﺠﺎن ﺷﺮﻗﯽ)، فصلنامه برنامهریزی و آﻣﺎﯾﺶ ﻓﻀا، 1 (15)، 63-41.
رفیعیان، مجتبی؛ افشار، نگین؛ و تقوایی، علیاکبر. (1396). تحلیل کاربری هوشمند در نواحی با قابلیت توسعه با بهره‌گیری از مدل LUCIS (نمونه موردی: منطقه 22 کلان‌شهر تهران)، فصلنامه هویت شهر، 11(1)، 5-16.
سرور، هادی؛ و ماجدی، حمید. (1394). بررسی تأثیر جهانی‌شدن بر مدیریت فضای شهری، فصلنامه هویت شهر، 9(23)، 17-26.
مجنونی توتاخانه، علی؛ مفرح بناب، مجتبی؛ و حامدوران، شیما. (1396). تحلیل وضعیت سرمایه اجتماعی در سکونتگاه‌های شهری میانه اندام مطالعه موردی: شهر بناب، فصلنامه برنامهریزی منطقهای (جغرافیا)، 28(1)، 19-32.
موسوی، میر نجف. (1393). رتبهبندی محلات شهر سردشت ازنظر حرکت به‌سوی خلاقیت با تأکید بر تحقق شهر خلاق با استفاده از تاپسیس و ANP، مجله جغرافیا و آمایش شهری- منطقهای، 10 (4)، 38-19.
نظم فر، حسین؛ آفتاب، احمد؛ نظام پور، ناهید؛ و مجنونی، علی. (1395). ارزیابی و اولویتبندی مناطق شهری بر اساس شاخصهای شهر خلاق (نمونه موردی: شهر سنندج)، فصلنامه برنامهریزی و آمایش فضا، 5(4)، 286 – 259.
Amcoff, J., & Westholm, E. (2007). Understanding rural change -demography as a key to the future. Journal of Futures, 39(4), 363-379.
Andersson, Å. E., & Andersson, D. E. (2015). Creative cities and the new global hierarchy. Applied Spatial Analysis and Policy, 8(3), 181-198.
Baumgartner, W. H., & Rothfuß, E. (2017). Creative Inequality in the Mid-sized University City. Socio-spatial Reflections on the Brazilian Rural–Urban Interface: The Case of Cachoeira. In Inequalities in Creative Cities (pp. 217-237). Palgrave Macmillan, New York.
Comunian, R. (2011). Rethinking the creative city: the role of complexity, networks and interactions in the urban creative economy. Urban studie, 48(6), 1157-1179.
Comunian, R., & Faggian, A. (2014). Creative graduates and creative cities: exploring the geography of creative education in the UK. International journal of cultural and creative industries, 1(2), 19-34.
Cooke, P. N., & Lazzeretti, L. (Eds.). (2008). Creative cities, cultural clusters and local economic development. Edward Elgar Publishing.
Evers, D. (2010). Scenarios on the spatial and economic development of Europe. Futures, 42(8), 804-816.
Florida, R. (2002). The economic geography of talent. Annals of the Associations of American Geographers, 92(4), 743–755.
Florida, R. (2005). Cities and the Creative class, City & Community, 2(1), 3–19.
Gordon, T. J. (1994). Cross-impact method, AC/UNU Millennium Project. Futures Research Methodology. Greenwood Press.
Healey, P. (2015). Civil society enterprise and local development. Planning Theory & Practice, 16(1), 11-27.
Landry, C. (2008). The Creative City: It is Origin and Future urban design, Comedia, UK.
Landry, C. (2012). The creative city: A toolkit for urban innovators: Earthscan.
Letaifa, S. B. (2015). How to strategize smart cities: Revealing the SMART model. Journal of Business Research, 68(7), 1414-1419.
Markusen, A. (2014). Creative cities: a 10‐year research agenda. Journal of Urban Affairs, 36(2), 567-589.
Moriarty, P., & Honnery, D. (2015). Future cities in a warming world. Futures, 66, 45-53.
Pratt, A. C. (2008). Creative cities: the cultural industries and the creative class. Geografiska annaler: series B, human geography, 90(2), 107-117.
Sasaki, M. (2010). Urban regeneration through cultural creativity and social inclusion: Rethinking creative city theory through a Japanese case study. Journal of Cities, 27(2), S3-S9.
Shaw, S. (2015). Art crawls: Locating artists and audiences in the creative city. Ethnography, 16(1), 51-73.
Toutakhane, A. M. (2018). Influencing Factors On Performance Of Social Behavior Settings At Parks And Green Spaces Of Tabriz. Journal of Urban and Regional Analysis, 10(2), 199-215.
Toutakhane, A. M., & Mofareh, M. (2017). Investigation and evaluation of spatial patterns in Tabriz parks using landscape metrics. Journal of Urban and Environmental Engineering (JUEE), 10(2), 263-269.
Vanolo, A. (2008). The image of the creative city: Some reflections on urban branding in Turin. Journal of Cities, 25(6), 370-382.
Vickery, J. (2011). Beyond the creative city—cultural policy in an age of scarcity. Centre for Place-making, Birmingham.
Wolfe, D. A., & Bramwell, A. (2008). Innovation, creativity and governance: Social dynamics of economic performance in city-regions. Journal of Innovation, 10(2-3), 170-182.
)